Als stagiaire bij Present Zwolle doe ik sinds twee maanden wekelijks mee aan het taalcafé Klets & Koek. Hier ontmoet ik veel nieuwe mensen, zowel nieuwkomers als vrijwilligers. Er zijn veel trouwe bezoekers bij Klets & Koek, en toch haken er ook vaak nieuwe mensen aan. De bezoekers zijn blij om de Nederlandse vrijwilligers te zien, en andersom net zo. Er is altijd ruimte voor een vriendelijk gesprek: even vragen hoe het gaat, hoe de dag is geweest, of gewoon een praatje over alledaagse dingen. Ook wordt er koffie gedronken en voor de liefhebbers is er wat lekkers.

Daarna wordt er druk aan de slag gegaan met brieven of post ontcijferen, huiswerk maken, lezen, een spelletje spelen, of vooral lekker kletsen. Het concept van het taalcafé wordt gewaardeerd: “Wij hebben moeite om de taal die wij leren in praktijk te brengen. Wij moeten oefenen door samen te praten.”

Ook hoor ik terug dat veel bezoekers blij zijn om in contact te zijn met Nederlandse mensen. Het is voor velen een belangrijke manier om een netwerk op te bouwen en zich vertrouwd te voelen in de Nederlandse samenleving. Daarnaast leren ze op deze manier over de Nederlandse cultuur. Laatst las ik bijvoorbeeld een boek met een nieuwkomer uit Jemen én een bewoonster van de Nieuwe Haven met dementie. Dit soort ontmoetingen leiden tot bijzondere gesprekken over normen, waarden en wat we van elkaar kunnen leren. 

Bovenal is het vooral heel gezellig bij Klets & Koek. “Jullie zijn mijn familie”, wordt vaak gezegd. “Dit is de enige plek in Zwolle waar ik me echt welkom voel.” Ook zijn de bezoekers heel dankbaar voor alle hulp die zij krijgen. “Het taalcafé is echt goed voor mij. Ik ben heel dankbaar. Iedereen helpt mij goed.” Die woorden raken me, en laten zien hoe waardevol het is om er simpelweg te zijn, samen te oefenen en elkaar te ondersteunen.